En Talentia Summit conseguimos reunir a referentes do coaching e o mentoring a nivel nacional. Unha das profesionais que ofrece estes servizos de forma totalmente gratuíta en Talentia é Nelly Rey. Unha muller que foi pioneira na introdución da empresa con servizos de desenvolvemento persoal e profesional.
Tamén introduciu nas empresas formacións tipo “Motivación e equipo” e “Traballo en equipo”, destacando a importancia das persoas nas organizacións. É Interim Manager ademais de fundar en 2008 Identia Coaching.
Participou como coach profesional en programas de Televisión de Galicia como “Cuestións persoais” e nestes momentos é xurado en o programa “Negocios de Familia” da Televisión de Galicia. Conversamos con ela.
Nelly, temos o pracer de falar cunha persoa que introduciu os servizos de desenvolvemento persoal e motivacional no noso país. Crees que xa está consolidada esta área entre a cidadanía e as organizacións?
Hai moita máis conciencia que cando empecei, sen ningunha dúbida, a xente ocúpase máis de saber como poder xestionarse mellor en canto a conflitos, tensións, cargas laborais, insatisfaccións, frustracións e buscar estratexias, mecanismo que lles axuden a poder xestionarse nesas situacións complexas.
Aínda así, queda aínda moito por derrubar. Quedan clichés contorna ao desenvolvemento persoal e profesional, que non se vexa como ámbitos superfluos do desenvolvemento da persoa, senón desde as competencias craves (que tanto se traballa agora, as chamadas “soft skills”) para ser un profesional e persoa, en definitiva, mellor adaptada a estas contornas tan cambiantes e volátiles.
Son anos de experiencia en diferentes campos e moitas persoas que asesoraches. Que tipo de consultas son as máis frecuentes?
Desde o ámbito da empresa as consultas que sempre crea dores agudas son como xestionar os equipos de traballo e atender o mil frontes abertas para onte.
Isto sucede dado o baixo nivel de competencias á hora de saber como planificarse. Á marxe de ter calendarios por todas partes, é máis unha cuestión de ir ao detalle á hora de executar traballos, de descompor as partes dos obxectivos até o punto de saber día e hora exacta, de tal maneira que se se fai unha verificación só pode haber dúas respostas: si ou non. Non hai unha incerteza en canto ao tempo tipo “xa o farei…” “xa se fará”.
Lembro recentemente un director de departamento que as súas reunións eran de mínimo de 4 horas ou máis. Isto é insustentable para o cerebro. O que sucedía é que en cada reunión volvíanse a retomar todos os puntos das anteriores.
Ademais, nos novos puntos a tratar analizábase ao detalle o suceso, pero a solución e operatividade de pór en práctica esa solución quedaba no aire.
Que ocasionou? Apatía no equipo e desidia polas reunións que son, ollo, a mellor ferramenta para xestionar equipos e grupos de traballo. O problema é que non se saben usar.
Saber comunicar ao equipo en tempo e forma, obxectivos, metas, funcións, tarefas, resultados, incidencias e previr posibles imprevistos “previsibles” pode parecer unha laxa, pero é cuestión de adestramento até adquirir un hábito no sistema de traballo. E téñoo comprobadísimo o ben que funciona.
Outro tema moi perentorio é a soidade na xerencia, a soidade do xefe/á a hora de saber tomar decisións, de saber como liderar e lidiar. Como saber negociar e establecer obxectivos que cheguen a resultados, pero sobre todo, adquirir un sistema de funcionamento áxil e orientado a resultados óptimos para a empresa.
Ademais de desenvolver a túa actividade profesional como Interim Manager e mentora, tamén traballaches en coaching de índole máis persoal. Que similitudes e diferenzas atopas á hora de desenvolver o teu labor?
A similitude é o medo a moverse e a facer outra cousa distinta da que estou a facer neste momento. Non me está funcionando… pero é o que sei facer. Ante iso, sigo, posto que é o coñecido, o outro non teño nin idea e bo?
Esa é a máxima igual para un/a alto/a directivo/a que non sabe se fusionarse con outra entidade, seguir adiante ou vender todo que para unha persoa que non se atopa ben no seu traballo e non sabe se emprender no que lle leva a vida ou cara a que sector dirixirse.
De entrada, pode parecer que ten máis “marrón” o alto ou alta directivo/a por a transcendencia da operación, pero no fondo o medo é o mesmo.
É a mesma expresión e parecida angustia no peito. Ese non poder respirar ben, eses desvelos ao catro da mañá e esa falta de apetito é igual de grave nunha que noutra persoa. A diferenza radica no camiño e o resultado. Hai persoas que a pesar do medo tiran para diante e outras que seguen nesa zona incómoda pero afeitas.
Nesta nova situación mundial, debido á enorme incerteza, necesitamos máis que nunca a orientación e o coaching. Disparáronse as consultas coa aparición da pandemia?
Si que hai moitas dúbidas en canto a como soportar cada instante sen perder os nervios, os papeis, sen entrar en estados amargos que volven a un, unha persoa gris.
Nerviosismo dado o alto impacto de noticias de calquera fonte e de calquera persoa, e saber xestionar o “non sentirse atacado por todo” é moi importante.
Debido á “nova normalidade”, desenvolviches novos proxectos que che fixeron exporche a realidade dunha forma distinta?
Sen dúbida, levaba anos apostando por formación e sesións a través de webinar. Concretamente desde o 2012, nestes anos había xente e entidades remisas a realizar formacións e procesos a través de webinar, en tempo síncrono.
Agora xa non teño que estar a convencer. Para min é unha gran vantaxe o poder acceder a un coaching de forma máis “normal” a persoas e entidades non só do territorio nacional senón de fala hispana así estean en Nova Zelandia.
Xa que conversas e asesoras con moitas persoas na túa carreira, onde atopas o talento en cada persoa? como se descobre?
O talento vouno descubrindo en como me conta as cousas a persoa, o estado de ánimo entre como fai certas cousas con máis ou menos paixón, o tempo que lle dedica e o resultado que sexa óptimo.
Todo iso sendo congruente coas expectativas e a realidade. Eu por exemplo, encántame pintar pero non podo pretender que pola miña obra, que é “normaliña”, págueseme 5.000 €. Non é real.
Este punto de que as túas expectativas sexan acordes á realidade é moi importante para non caer na frustración, para non facerse “castelos no aire” ou para non deixarse levar por “cantos de sereas”.
Por tanto, un ámbito que che esperte curiosidade, admiración e esforzo de facelo cada vez mellor até alcanzar o hábito de facelo ben; están aí todos e cada un dos teus talentos.
É máis, convido as persoas que nos estean lendo que collan papel e bolígrafo e que anoten:
- Nunha columna pensa en dez talentos que teñas, dez destrezas, competencias, habilidades que se che dea ben e case sen darche conta.
Por exemplo, desde negociar (porque encántache falar coa xente), até decoracións de xardíns ou atraer xente na túa canle de TikTok facendo receitas de cociña; mesmo pensa no que che adoitan dicir os teus compañeiros/as de traballo ou amigos/as que coinciden nesa faceta túa que se che dá xenial, anota todo.
- Na seguinte columna e por cada talento traza unha frecha e responde: como podes empregar mellor ese talento? Pensa en obxectivos que teñas ou nunha situación complicada pola que esteas a pasar e poida que algún deses talentos pódeche axudar.
Participaches en anteriores edicións de Talentia. Como esperas que sexa este ano nunha edición 100% virtual?
Coa mesma calidade, rigor e participación que en anos anteriores e desde a vantaxe de poder vivilo a pesar das restricións. E por tanto, ter a oportunidade de seguir coñecendo xente, seguir facendo contactos, saber que se pide nestes momentos, que competencias son necesarias para as empresas.
Para min, o fundamental é estar actualizado e este tipo de xornadas achega ás persoas que están en situación de desemprego ou de cambio á realidade máis inmediata.
